အေမကၿပံဳးသားကရယ္ေပါ့

အေမက … “ၿပံဳးရင္လွမွာလား” တဲ့။

လွပါတယ္ အေမ … ။

အေမကေတာ့ ၿပံဳးၿပံဳး၊ ရီရီ၊ ငိုငို၊ မဲ့မဲ့ လွၿမဲလွဆဲပါအေမ။

အေမကသားတို႔အတြက္ အစဥ္အၿမဲလွဆဲ၊ ၾကည္ညိဳဆဲ၊ ေလးစားဆဲပါအေမ။

၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ ႏွစ္သစ္အတြက္ကိုမ်ိဳး(ျမန္မာစာ)ကေတာ့ အေမ့ရဲ႕အၿပံဳးနဲ႔ ႀကိဳဆိုလိုက္တာေပါ့အေမ။

သား(ေက်ာ္သူ) အေနနဲ႔ေတာ့ မၿပံဳးႏိုင္ပါဘူးအေမရယ္။

ဟုတ္တယ္အေမ …. သားနဲ႔ ေသြးခ်င္းနီးတဲ့သူေတြလည္း ၿပံဳးႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူးအေမ။

ေလာကသဘာ၀ရဲ႕ အၿပံဳးဒႆနေတြကိုဖိဆီးေနတဲ့ လူမႈဒုကၡ သဘာ၀ထဲ ႐ုန္းကန္ေပးဆပ္ရင္းနဲ႔ သားမၿပံဳးႏိုင္ေတာ့ဘူးအေမ။

အေမခင္းေပးတဲ့လမ္း၊ အေမဦးေဆာင္သြားေနတဲ့လမ္း၊ အေမၫႊန္ျပတဲ့လမ္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းကိုသားေလွ်ာက္လွမ္းရင္း “ေသျခင္းဟူသည္ ႀကီးငယ္မေ႐ြး၊ အခ်ိန္မေ႐ြးႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္” ဆုိတဲ့ အသိတရားတစ္ခုကိုသိ႐ွိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာသားမၿပံဳးပါရေစနဲ႔ေတာ့ အေမ။

ေလာကရဲ႕အမွန္တရားကို ႐ွာေဖြရင္းသားတို႔ မၿပံဳးႏိုင္ေတာ့ဘူးအေမ။

ေလာကရဲ႕ သဘာ၀ကို ေပးဆပ္ရင္းနဲ႔ သားလက္ေတြ႔ခံစားေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ ဆရာႀကီးတင္မိုးရဲ႕ ကဗ်ာထဲကိုလို -

(ေခြးမသား) တဲ့ … အေျပးရမွားျပန္ၿပီ (အေမ)၊

(အ႐ူးမသား) တဲ့ … ဘီလူးကကလို႔ ဒူးတကြကြနဲ႔ ဆူးတျမျမစူးရျပန္ၿပီ (အေမ)၊

(ဂုဏ္သေရ႐ွိသား) တဲ့ … ယံုၾကည္မႈအျပည့္ထားမိျပန္ၿပီ (အေမ)၊

(ကျမင္းမသား) တဲ့ … အက်ဥ္း၀တံခါးမွာ ထမင္း၀၀စားထားလို႔ အႀကိမ္းခံရျပန္ၿပီ (အေမရယ္)။

ဒါေၾကာင့္ … သားမၿပံဳးႏိုင္ေတာ့ဘူးအေမ။

ဒါေပမယ့္ … အေမ့ကိုသားကတိေပးလိုက္ပါတယ္။

“သားအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားၿပီး ၿပံဳးၾကည့္ပါ့မယ္” လို႔။

“မရဘူးအေမ … မရဘူး” ၿပံဳးလို႔မရဘူးအေမ။

႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းဘ၀မွာ ေနသြားခ်င္လုိ႔ စိတ္႐ွင္း႐ွင္းနဲ႔ စိတ္အရည္အေသြးကို ျမင့္မားစြာထား႐ွိၿပီး၊ စိတ္ရဲ႕အဆင့္အတန္းကို ျမင့္မားေအာင္ သတိေလးနဲ႔ ေလ့က်င့္ၿပီး ဘ၀ႀကီးကို ႐ိုး႐ွင္းစြာေပးဆပ္ခဲ့တဲ့၊ ေပးဆပ္ေနတဲ့ “သား” … ထပ္ႀကိဳးစားၿပီး ၿပံဳးၾကည့္လိုက္ပါတယ္ အေမ။

“ဟား … ဟား … ဟား … ဟား”

(ဟုတ္တယ္ အေမ … အဲဒါ သားၿပံဳးလိုက္လို႔ ထြက္လားတဲ့အသံပါ။)

ေလွာင္ရီလား … ေထ့ရီလား … ေငါ့ရီလား … ေပါက္ရီလား … ရီလား … ရီလား … ေတြလားေတာ့ မသိေတာ့ပါ။ သားမသိေတာ့ဘူးအေမ၊ ဘာကိုဘာမွ မသိေတာ့ဘူးအေမ။

ဟန္ေဆာင္လုပ္ႀကံၿပီးရီလိုက္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲအေမ။

ေၾကနပ္မႈ၊ ၀မ္းသာမႈ၊ ၀မ္းနည္းမႈ၊ ေၾကကြဲမႈ၊ နာက်ည္းမႈ၊ ေပါက္ကြဲမႈ … စတဲ့ “အရီက႑” ေတြ၊

“အရီဒႆန” ေတြကိုေတာ့ မခြဲျခားတတ္ေတာ့ဘူးအေမ။

ဒါေပမယ့္ …. သားလည္းတာ၀န္ေက်သြားပါၿပီအေမ။

အေမကၿပံဳး … သားကရီေပါ့။

ဒါေပမယ့္ …. အေမ့ရဲ႕ အၿပံဳးနဲ႔ သားရဲ႕ အရီဟာအဓိပၸါယ္အမ်ားႀကီးကြာျခားသြားၿပီလားလို႔။

မည္သုိ႔ျဖစ္ေစ … ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ကိုတိုေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀ႀကီးထဲ သား, ကမ႓ာေျမျပင္က ျပန္လည္ မထြက္သြားခင္ သားကိုအားပါးတရရီေမာရင္းနဲ႔ ဆက္လက္ေပးဆပ္ခြင့္ေတြသာ ျပဳလုိက္ပါေတာ့အေမ။

အေမကၿပံဳး . . . သားကရီေပါ့။